Kva var vi menneske utan dikt og draum? Songpoeten Helge Johnsen og kontrabassist Ove Mjåtveit har med seg begge deler når dei går på scenen. Saman med gitarist Ivar Bruvik Sætre byr dei på songar merkte av levd liv – «viser for vaksne i alle aldrar», som Helge kallar det.

Songane deira er gjerne lågmælte, melodiske og nedstrippa, framførte med stålstrenggitarar og kontrabass. Dei har melodiar som løfter fram tekstar om livet som alltid er i endring, kjærleikens årstider, det vestlandsblå vemodet og humoren som kastar solskinet sitt ned i sinnets djupe fjordar.

Nokre av songane er slike Helge skreiv og brukte då han var ung visesongar på 1970-talet. Nokre er nye, og andre har tekst han har skrive til andre sine melodiar. I nokre høve har han gjort nyskapingar ved å kople saman dikt og melodiar frå ulike kantar. Storparten av det dei framfører er songar folk ikkje kjenner frå før.

For Helge betyr konserten på Lauget også eit gjensyn med Sandane, der han i si tid var elev ved Firda gymnas og så smått stod fram med visene og poesien sin. No kryssar han gamle fotefar, med viser og tekstar til å lytte til.